Serge: Me, Myself and I

Owkee. De inslag is intussen al wat verwerkt. ‘t Wordt tijd om de eer te beantwoorden zeker 🙂

Iets over mezelf dus. Verleden, heden en toekomst. Of zoiets. Amaaih. Even zien waar deze post ons brengt.

In 1972 is het begonnen, doch skip to the eighties. Lagere school in the local town gevolgd door zes jaar internaat in Melle Fast forward naar the nineties, alwaar ik na een jaar onkundigheid in de Economie Industrieel Ingenieur werd in de Electronica (de juiste link hier ergens, da’s nu allemaal zo vernieuwd en modern geworden natuurlijk.)

Afijn, die elektronica zat zowat het dichtst bij de kompetoeter hé. Graduaat Informatica of Kandidaat Wiskunde waren zo wat de twee extremen waar ik me niet wou aan wagen. En ik moet toegeven dat ik in die tijd eigenlijk niet zo’n extreme computernerd was. In de jaren ’80 eerst met een Atari spelconsole en later met een ZX Spectrum gespeeld, en wat laetr met een Apple ][ kloon (van het Taiwanese toepasselijk genaamde merk “Golden”) en in de vroege jaren ’90 een 386 met DOS en aanhangsels. Ik ging er later zelfs prat op dat ik een Pentium 75 met floating point bug had en in het voorjaar van 1995 mijn thesis “op Windows 95” gemaakt had (terwijl die pas in augustus uitkwam, weet u wel.)

Dat ik in 1996 bij IBM aan de slag ging, was eerder vanuit een vage interesse in “kompjoeters” dan echt een overtuigde keuze. ‘t Heeft toen ook maar amper 4 maand geduurd. Blamed it on Diegem en de files op en rond de R0. Ja, toen ook al. En ook was OS/400 niet bepaald iets flitsend voor de enthoesiaste jongeling.

Dan maar drie jaar lang iets commercieels gedaan, bij Velleman, om rond 2000 aldaar defnitief in den IT terecht te komen. Rond die eeuwwisseling had ik ook mijn eerste aanvaring met unix based systemen en zo ook vi. Arf. Hoe kon zo’n verouderd ogend ding nog actueel zijn, als je alle flitsende toeters en bellen had van een grafische interface. Vergeef het mij, ik wist nog niet beter.

Uiteindelijk daar dan de eerste klappen van de zweep aan mezelven aangeleerd en dat verder verdiept op het niveau van de KMO bij een Orbid. We schrijven intussen 2007 en tegenwoordig hoop ik vanuit mijn eigen visie een beetje het verschil te kunnen maken.

Maar enough about work. Sinds 1995 ben ik de gelukkigste mens om het leven te delen met Sophie, die sinds 2000 ook mijn officiële halve trouwboek uitmaakt. Dank je zoeteke voor alles en ook deze twee wonderlijke spruiten die vandaag, samen met je, meer dan ooit mijn dagelijkse geluk vormen!

O, en nog even in het verleden en heden blijvend, waarom dit me zo interesseert, laat ik over aan de mens die me net iets beter kent 🙂

De toekomst, wat moge die me brengen? Ik durf amper iets vragen, ik ben al zo’n rijk (moet-dringend-weer-diëten) man.

Moge ik de juiste ideeën hebben om mijn laatste geesteskind groot te brengen, zonder aan mijn idealen afbreuk te hoeven maken?

Ah, en zo eentje Porsche 911 3L2 1984 wil ik in de toekomst terug.

Oef. Dan mag ik nu zelf enkele blogridders slaan. Tom, Bart, go for it!