Ik kreeg deze avond een berichtje op de GSM van een oude kennis uit Luik , die ik een dik 16 jaar geleden, in juli 1990, leerde kennen op een taalkamp in Nottingham, UK (as in Robin des Bois, oui.)

Ons laatste contact dateerde van de Lente 1996. Dus meer dan 10 jaar geleden. Blijkt dat de brave man binnenkort trouwt en mijn gegevens zocht om me uitnodigen – schitterend idee trouwens en bij deze nogmaals proficiat, Didier!

Hij was mijn gegevens echter kwijt, maar wist nog het beroep van mijn vader; via een zoektocht in die richting kwam hij deze avond op mijn GSM terecht. Na een conversatie die op een gegeven moment in de richting ging van “stuur je gegevens eens door – heb je een email adres?” vroeg ik hem of hij me had proberen vinden via ‘t internet.

Nee dus. Jammer want niets is simpelder om me te contacteren eigenlijk.

En zo val je af en toe uit de hoogte en besef je dat de web netwerken waar wij ons in bewegen maar door een minderheid gebruikt worden. Gaat dat allemaal wel zo’n vaart lopen eigenlijk met dat internet? Of wordt de kloof tussen de techies en de non-techies groter?